Rekordowe kilometry w deszczu

Sobota, 25 lipca 2009 · dodano: 26.07.2009 | Komentarze 7

…
k… m…
ch…
ja p…
(powyżej moje przemyślenia nt. dzisiejszej pogody)

Cóż prognoza była jasna i klarowna: w ciągu dnia deszcz konwekcyjny, co oznacza, że może ale nie musi padać… Ale musiało, pewnie, że musiało. Jak planuję coś od kilku dni to w dzień realizacji musi lać deszcz. Jednak w niczym mi nie przeszkodził… Około 60 km jazdy odbyłem w strugach deszczu owinięty w płaszczyk przeciwdeszczowy za 5 zyka. Komfort murowany.

Wymyśliłem sobie ten wyjazd już jakiś czas temu. Jezioro Sławskie – słynne, w sumie niedaleko… więc czemu nie.
Trasa: Krosno – Połupin – Dąbie – Pław – Łagów – Leśniów Wielki – Zielona Góra – Stary Kisielin – Nowy Kisielin – Droszków – Łaz – Zabór – Milsko – Bojadła – Strumiany – Konotop – Lubiatów – Lubogoszcz – SŁAWA (…i z powrotem).

Było to mniej więcej tak…
Wyglądam przez okno a tu słoneczko, wow, szał, pięknie, cudnie, że hej. Ogólna euforia. Jeszcze tylko zakupki prowiantowe i w drogę.

Odra o poranku. Słonko już dość wysoko. Widok z mostu.

Słonko nad Odrą © egonik

Dłuższa pauza. Zielona Góra i zabytek klasy zero – Palmiarnia. Wyfiołkowana, że hej. Miejsce warte obejrzenia. W środku egzotyczna roślinność i dyskoteki… Ew. lokal na lunch bo lunch w dżungli to nie lada przyjemność.

Palmiarnia - Zielona Góra © egonik

Tak wygląda gaszenie euforii… Tuż za mną masa kłębiastych kumulusów sugerujących, że może odrobinę pokropić. A poza tym, pejzaż Zielonej Góry – Al. Konstytucji 3-go Maja i inne.

Zielona Góra - idą chmury © egonik

…nie będę tego komentował bo wygląda to tak słodko, że aż mdli – idę popić.

Buuuhahahah - różowa ławka © egonik

Jeszcze nie pada. Jadę sobie jadę a tu ikona polskiej przyrody. Bociek na łowach. Ale walczył. Jak się na niego żaby rzuciły… Dał sobie radę, w końcu to światowiec z ciepłych krajów (apropo – chyba nieźle się zdziwił przylatując do Polski na lato a tu jesień…)

Bociek na polowaniu © egonik

No i klops. Gdzieś wcześniej już mi się przewinął ten napis ale pomyślałem sobie, że może zapomnieli zdjąć. Nie zapomnieli. Jeszcze w tym miejscu myślałem, że już czas zawracać. Zresztą już od 10 km padał deszcz. Brak impulsów motywacyjnych…

Przeprawa nieczynna © egonik

…a jednak się udało. Zgadnijcie, którą maszyną przepłynąłem.

Flota desantowa © egonik

W deszczu i z przygodami dotarłem do celu i co więcej w Sławie deszcz ustał.

www.slawa.pl © egonik

Mają tu oprócz jeziora taki oto zabytek. Obok pod parasolem z rodziną siedział Andrzej Huszcza… na lodach. To było doświadczenie jak żużlem w oczy. Andrzej – I AM A LEGEND (OF POLISH SPEEDWAY).

Kościół filialny w Sławie (1834 - 1836) © egonik

Nadszedł czas zobaczyć cel podróży – jezioro. Jakby w moich okolicach było mało jezior. No ale żeby mówić, że moje-okoliczne są najlepsze to muszę mieć skalę porównawczą.

Łabędź – u nas takich pełno.

Złożony łabędź © egonik

Rybka – u nas takich pełno.

Taaaaaaaaka ryba © egonik

Jezioro Sławskie – u nas takich pełno… Może nie takich dużych, ale jakie urozmaicenie za to mamy.

Jezioro Sławskie © egonik

Ptaszki – no tyle to nawet u nas nie ma.

Ptactwo sławskie © egonik

Łodzie, żaglówki – też u nas z tym jak na lekarstwo.

Przystań pełna łodzi © egonik

Bzyczek…

cóż za inspirująca nazwa... © egonik

Reasumując, u nas i tak jest lepiej.

Czas się posilić i wracać do domu, dopóki nie pada. Konkurs – zagadka, co to za rybka na talerzu? Nagrodą jest nić rywalizacji z innymi zgadującymi. Odpowiedzi typu: smaczna, dobra, gorąca, oścista, nie będą brały udziału w konkursie.

Posiłek regeneracyjny © egonik

A to już droga powrotna do domu i zjawisko atmosferyczne zwane burzą. Ta, wyjątkowo, idzie bokiem. Szczyt łaski burzo.

Burza - jedna z wielu © egonik

Przeprawa powrotna. Oczywiście prom nie pływa ze względu na wysoki stan wody. Pływa za to łódka transportowa do drobnych przerzutów pomiędzy brzegami. Jednym z drobnych przerzutów byłem ja.
Za sterami kapitan Harnaś.

Pomocny człowiek - Harnaś © egonik

Robota wykonana, czas wracać do portu.

Alternatywa dla promu © egonik

Problematyczność całej przeprawy polega na tym, że łódź nie dopływa do samego brzegu i kawałek trzeba przejść po wodzie. A woda to czyściutka Odra. Za sugestią kapitana wyrzuciłem buty na brzeg i mokrą stopą wysiadłem z łodzi. Sam fakt wyrzucenia butów specjalnie się nie sprawdził bo jeden wylądował w kałuży a drugi w błocie… miodzio. A tak wyglądają cudowne stopy, chwilę po moczeniu w Odrze.

Stopy moczone w Odrze © egonik

Coś znowu idzie bokiem…

Burza burzą burzę pogania © egonik

…okazało się, że to tylko początek tego co przyszło chwilę później. W związku z tym,

ZWRACAM SIĘ Z GORĄCĄ PROŚBĄ DO WSZYSTKICH WŁODAŻY MIAST I WSI BY STAWIALI TYLKO KRYTE (I ZE ŚCIANKAMI) PRZYSTANKI AUTOBUSOWE. A POZA TYM BY JUŻ RAZ POSTAWIONE PRZYSTANKI BYŁY DOGLĄDANE PRZYNAJMNIEJ PO TO BY SPRAWDZIĆ CZY MAJĄ JESZCZE CAŁY DACH. ROWERZYŚCI BĘDĄ NAPRAWDĘ WDZIĘCZNI – JA BĘDĘ.

Poniżej, ukryłem się pod przystankiem w Milsku (z dachu ciekło plus brak połowy tylnej ściany a opad nie był mały – 40 min pauzy).

Wszystkie drogi prowadzą przez deszcz © egonik

Z ekologią za pan brat… bez komentarza. Europa…

Natura 2009 © egonik

Myk, myk i już Zielona Góra. Wstępnie planowałem w tej restauracji lunch ale postanowiłem zmienić plany ze względów zdrowotnych i czasowych.

Bar mleczny Wuja Sama © egonik

Pojenie. Jakiś izo, woda. Do domu jeszcze trochę ponad 30 km.

Wylotówka na Krosno (Zielona Góra) © egonik

Deszcz, deszcz. Przystanek w Łagowie.

Dawno nie padało... © egonik

Krosenko. A tutaj takie fanfary z okazji powrotu. Tęcza razy dwa.

Double Rainbow © egonik

Zachodzące słonko.

A słonko walczy © egonik

Tak więc, wspaniała trasa. Dużo zjazdów, podjazdów – dość urozmaicona. Szkoda, że padało
JEST TO MÓJ ŻYCIOWY DYSTANS.

Pozdrowienia:
- dla Panów, co łódką mnie wozili,
- dla Pani z Gliwic, co to razem z nią koczowałem pod przystankiem w Milsku,
- i podziękowania dla kolegi, co to podłączył się w Kisielinie i przeprowadził mnie przez Zieloną Górę tak, bym nie musiał wspinać się pod górę na Szosie Kisielińskiej,
- dla Pań, które spotkałem pod przystankiem w Łagowie – miło się rozmawiało.

Aha. Kisieli czy to Nowy czy Stary to wsie zbudowane na górce. Na powrocie przez kilka km było pod – dałem radę ale zróbcie coś z tym na przyszłość.

Pozdrower.