Frankfurt - Guben

Niedziela, 24 maja 2009 · dodano: 24.05.2009 | Komentarze 0

Zaplanowałem to sobie… Że to będzie Niedziela, że poświęcę cały dzień, że znów po niemieckiej stronie.
Efekt jak widać. Sporo kilometrów. Mógłbym pisać o tym, że to moja życiówka, ale po co… pewnie będą następne.

Trasa: Krosno – Osiecznica – Radomicko – Gęstowice – Drzeniów – Cybinka – Słubice – Frankfurt – Lossow – Brieskow – Wiesenue – Vogelsang - Eisenhüttenstadt – Neuzelle – Breslak – Coschen – Guben – Gubin – Dzikowo – Brzózka – Krosno

Jeszcze nie jechałem rowerem w tym kierunku – na Słubice znaczy. Droga dość ruchliwa, bo do granicy, ale przy Niedzieli było dość spokojnie. Cieplutko, suchutko. Najważniejsze, że drogowcy robią co trzeba by ta szosa znów nadawała się do użytku… Konsekwencją ich pracy są światła – czyli ruch wahadłowy. Wymuszona przerwa na wodę i prostowanie kości i stawów.

Mym oczom ukazało się stado pełne zwierząt wełnianych…

Stado © egonik

…a działo się to przy drugim postoju świetlnym.

Światła nr 2 © egonik

Okazało się, że droga jest pełna podjazdów jak i zjazdów – oczywista oczywistość.

Highway to hell... © egonik

Chwilę przed Słubicami jest słynne Świecko. Czyli m.in. słynne przed „szengen-srengen” przejście graniczne oraz terminal dla TIR’ów, który dzięki temu jak wygląda został ochrzczony mianem cyrku… Podejrzewał, że ta ksywa nie dotyczyła tylko tego co z zewnątrz ale również tego co w środku…

Cyrk © egonik

W Słubicach wskoczyłem na wał – cały wyścielony chodnikiem – i pognałem na granicę, zerkając ukradkiem na cel podróży.

Frankfurt nad Odrą © egonik

Prosta sprawa – wystarczy przejechać przez most i już… NRD, RFN w jednym, czyli Niemcy.

Przeprawa © egonik

A teraz trzeba się zatrzymać na chwilę, do tego wątku to będę wracał i wracał, aż kogoś zemdli… Ścieżki rowerowe niemieckie. Dużo, mnóstwo, po prostu są. A na nich pełno Niemców na rowerkach. Mają po czym to jeżdżą ,więc może i u nas… Od tej pory zaczęła się ta bezpieczniejsza część wycieczki. Mimo tego, że nie do końca ciągłość ścieżek została zachowana, na drodze krajowej niemieckiej też było całkiem całkiem.

Szlak rowerowy © egonik

Ale spokojnie, nawet jeszcze nie przejechałem na drugą stronę…

Granica Państwa Polskiego © egonik

Ostatnie spojrzenie przez ramie na ziemię (i budynki) ojczystą (ojczyste)…

Słubice kamienice © egonik

…i „blitzkrieg” rowerowy w moim wykonaniu. Znaczy przeprawa przez rzekę.

Frankfurt nad Odrą - promenada © egonik

Odra © egonik

A jest tam co oglądać, poniżej taka sobie namiastka.

Kościół Pokoju (niem. Friedenskirche) © egonik

Historischer Gasometer Am Graben - cokolwiek to znaczy... © egonik

Jakaś istotna część miasta... © egonik

Czadowa fontanna:) © egonik

Ale żeby było o czym pisać, trzeba kręcić. Więc kręciłem a tu takie jaja… że 6 % i że w górę. Mogli chociaż napisać ile kilometrów… nic nie napisali – niespodzianka człowieku.

6 % © egonik

Taaa… a tych niespodzianek to było co niemiara. Skończyła mi się droga (i to dość nagle…) i musiałem dźwigać rower przez barierę na drugą stronę drogi nr 112, gdzie była… ścieżka rowerowa. Podobno człowiek uczy się całe życie.

To koniec... © egonik

Po drodze zajechałem do Eisenhüttenstadt – poczywałem sobie trochę przed wyjazdem, że miasto charakteryzuje obecnie to, że liczba mieszkańców z 52 tys. spadła do 35 tys. Całkiem sporo – a świadczą o tym opuszczone całe blokowiska. Powód ubytku w liczbie mieszkańców: bezrobocie i migracje wewnętrzne (za Wikipedią podaję…).

Eisenhüttenstadt © egonik

Eisenhüttenstadt © egonik

Eisenhüttenstadt © egonik

Ale co by złego się nie działo. Pewne rzeczy nie znikają. Czas na regenerację sił…

Eisenhüttenstadt - McDonald's - Ich liebe es... © egonik

Powtórka z rozrywki. Zamiast barierki, rów – i tak trzeba dźwigać rower i tak. Tak chwaliłem tych Niemców za te ich ścieżki a oni mi takie numery wykręcają…

Znów mi to zrobili... © egonik

A to już Gubin i mój (a raczej nasz – z narzeczoną się dzielę… sprawiedliwość: ona wozem śmiga a ja rowerem…) wóz.

Megi © egonik

Przeprawa powrotna.

Gubin © egonik

Gubin - Nysa © egonik

The end.

Ciśnięcie na średnią...

Środa, 20 maja 2009 · dodano: 20.05.2009 | Komentarze 0

Ostatnio było sporo kilometrów a dziś wyszła spora średnia. Jak oczywiście na mój rower - nie ścigacz, poza tym duży, ciężki... ale i tak jest zajefajny (co to w ogóle za słowo...).
By się za bardzo nie rozwodzić, bo i nie ma o czym, wsiadłem na rower i kręciłem ile wlezie, do Gryżyny i z powrotem.

Życiowy rekord kilometrażowy podczas wycieczki do Żagania

Sobota, 9 maja 2009 · dodano: 10.05.2009 | Komentarze 10

Na wstępie tylko zaznaczę, jeśli ktoś tego nie zauważył, że w dniu dzisiejszym nabiłem mój rekord życiowy. Taka „życiówka” jednym słowem.

Pojechałem sobie do Żagania w celu zwiedzenia obozu STALAG LUFT III – obozu jeńców wojennych (1942 – 1945).

Trasa: Krosno – Połupin – Dąbie – Kosierz – Lubiatów – Bogaczów – Nowogród Bobrzański – Dobroszów Wielki – Gorzupia Dolna – Miodnica – Pożarów – Stary Żagań – ŻAGAŃ – powrót tą samą trasą.

Pogoda akurat, słonko ale nie za gorąco, bez silniejszych powiewów – miodzio jednym słowem. A więc jazda!

Po wdrapaniu się na górę „połupińską”, grzałem sobie do Dąbia i co by nie było zbyt sielankowo i co bym czasem nie popadł w zachwyt związany z wyjazdem… na trzeciego leci TIR! Ja twardo: albo on albo ja, albo on albo ja… Któryś musi zjechać. Droga jest za wąska dla nas trzech… Ja mam zjechać, ja.. Ech, zjechałem, a co tam.
Do następnego razu ty kierowco TIR’a ty!

A nad jeziorkiem, wśród aut tysięcy wędkarzy, jedyna i wyjątkowa w swoim rodzaju Hondzina.

Zjechałem nad brzeg jeziorka w poszukiwaniu kierowcy, a za kilka miesięcy, finalnie szwagra, ale niestety – chyba moczył kij gdzie indziej… Poza tym daje się wyczuć napięcie nadjeziorne, jak przejeżdżając obok wędkarzy obrzucają człowieka wymownymi spojrzeniami na każdy trzask gałązki pod oponą (a o zmianie przerzutki już nie wspomnę…). Nie denerwujcie wędkarzy osobistym hałasem! CISZA MA BYYYYYĆĆĆĆ!

Ławunia © egonik

Wyspa w Kosierzu.

Wyspa © egonik

A po drodze, w Dobroszowie Wielkim, fascynująca piaskownica, przy której żyją sobie takie oto skromne owadki. Co to w ogóle jest…?

Owad © egonik

Piaskownica © egonik

Most w Gorzupi Dolnej. Na górze drewniany a od spodu stal jak się patrzy. Mostek niczego sobie.

Drewniany most © egonik

Most - artystycznie © egonik

Most - perspektywa © egonik

Kilka godzin od wyjazdu z domu…
Jest i Żagań. Zwiedzanie zaczynam od Wieży Widokowej z roku 1842. Co bym mógł na nią wejść i co by się nie zawaliła, w latach 2000 – 2004 przeprowadzono remont. Wieża ma 70 metrów – czyli dość sporo stopni by wdrapać się górę…

Wieża widokowa © egonik

Podobno widać z niej na 30 km.

Widok I © egonik

Od tej strony zaatakowałem Żagań. De facto ścieżką rowerową – spodziewali się mnie czy co…

Widok II © egonik

Widok III © egonik

W tym miejscu chciałbym zaznaczyć, że miasto jest bardzo ładne. Sporo „starych” klimatów – jak ktoś lubi.

Stare Miasto © egonik

Fontanna i dwa balony... © egonik

Pałac Książęcy. A tutaj to przeżyłem szok. Pałac jak pałac – pełno takich w świecie… Ale jaki za nim jest park – ścieżki, rzeki, mostki, mosty, trawniki, bajorka – ogólnie czad, bo to kawał parku jest. Na spacer z rodzinką jak znalazł.

Pałac Książęcy © egonik

Pałac Książęcy © egonik

Roznegliżowana bezwodna fontanna © egonik

Pałac Książęcy z dugiej mańki © egonik

Drewniany mostek © egonik

Bóbr - przy parku © egonik

Z daleka dość dziwnie to wygląda, jakby ostał się tylko środek…

Dziwna konstrukcja mostowa © egonik

Kto wie jak nazywają się te mosty (jest tam też Elektrownia Żagań)? Dobrze. Zgadza się. Poprawnie. To są Mosty Doroty.

Mosty mosty © egonik

Cmoknij się w… żabkę.

Żabka © egonik

Ech, dech zapiera. A wbrew pozorom żadnej meszki nie uraczysz (bo meszki lubią taką wilgoć zalesioną). Gwarancja bezpiecznego spaceru na krótki rękawek – jak to się potocznie mawia.

Przepiękny park © egonik

Wspomniane wcześniej Mosty Doroty. Znacie tą Dorotę? Mościara.

Mosty Doroty © egonik

Nie wiem co to jest. Jakaś tama czy zapora. W każdym bądź razie są tam jakieś elementy podnoszone, że woda ma się niby przelewać czy coś… Wcześniej była na tym mostku jakaś parka ale trzmychneli czym prędzej jak wpadłem tam z impetem.

Tama czy inna zapora... © egonik

A teraz z bliska się przyjrzyjmy tej konstrukcji co to sobą reprezentuje kawałek mostu. Poniżej to co z niej wypływa.

Gdzie strumyk płynie z wolna © egonik

Rozwiązanie zagadki: czym to jest?

Ciekawe dość © egonik

Jest i wodospad. Żagań Falls.

Waterfall © egonik

My tu gadu gadu, a Chińczyków przybywa… Trzeba jechać do obozu. Jeszcze tylko rzut oka na wąwóz – jak ktoś go zauważył to gratuluję.

Wąwóz © egonik

Wyjechałem gdzieś… Jakiś starszy pan udzielił mi informacji, że jednak dobrze jadę oraz o tym, że jak przeprawię się przez dworzec (czyt. wyniosę rower po schodach z tunelu pod torami), to zaoszczędzę trochę czasu. I rzeczywiście – zaoszczędziłem.

PKP © egonik

PKP © egonik

Trochę pobłądziłem nim mym oczom ukazały się ruiny obozu. Niewiele z niego zostało, głównie fundamenty. Wszystkie kluczowe miejsca oznaczone są stosownymi tablicami informacyjnymi.

To z tego obozu w marcu 1944 roku uciekło 80 więźniów. Uciekli własnoręcznie wykopanym tunelem – 111 m długości. I to na podstawie tej historii nakręcono film pt. „Wielka ucieczka”.

Po więcej szczegółów zapraszam na stronę: http://www.muzeum.eline2.serwery.pl

The Great Escapers © egonik

Harry - wejście © egonik

Harry - wyjście © egonik

Wieża wartownicza © egonik

Barak mieszkalny © egonik

Barak mieszkalny - wnętrze © egonik

Barak mieszkalny - wnętrze © egonik

Tablica z dość dosadną informacją... © egonik

Do domu kręciłem dość intensywnie, ostatnie zdjęcie podczas jedynej przerwy w drodze powrotnej.

Nowogrów B. - wiadukt © egonik

Pa!

Po pracy

Czwartek, 7 maja 2009 · dodano: 07.05.2009 | Komentarze 0

Jak to po pracy.
Tylko przyjemność z jazdy... Czy może aż:)

Krosno >> Osiecznica >> Maszewo >> BRZEG JEZIORA GRANICZNEGO >> a powrót tą samą trasą.

Czyli przetarcie mięśni przed weekendem.

Święto Rowerów

Sobota, 2 maja 2009 · dodano: 03.05.2009 | Komentarze 5

A więc tak, drugiego maja tego roku w Krośnie z okazji „majówki” mieliśmy Święto Rowerów, zorganizowane przez sekcję turystyczną Stowarzyszenia Krośnieński Uniwersytet Trzeciego Wieku. Trzeba się było wcześniej zapisać (czego nie zrobiłem), pojawić się na Placu 11 Pułku i przejechać dwadzieścia kilometrów przez Osiecznicę do Czetowic a w drodze powrotnej przez Bielów i Łochowice. Cała impreza była pod patronatem Pana Burmistrza – to ten w białej koszuli.

Jako, że się wcześniej nie zapisałem, załapałem się na sępa za kogoś kto się nie pojawił… Dostałem kamizelę, plakietkę i ubezpieczenie NW a w Łochowicach: drożdżówkę i wodę.

...od razu urzeka! © egonik

Przed startem. Zdjęcie przy współpracy z rodzinnym reporterem/fotografką – siostrą. Warto nadmienić, że i Bałażejek – siostrzeniec też przyszedł. Prawda, że prezentuję się przesympatycznie na rowerze??

Oto ja! © egonik

Jedziemy ulicami Krosna…

Rajd ulicami Krosna © egonik

…oraz innymi drogami o wątpliwej nawierzchni.

Rajd gdzieś tam © egonik

W Czetowicach w ramach programu było zwiedzanie młyna…

Młyn © egonik

…w Bielowie, kościoła…

Pod kościołem © egonik

Kościół - Czetowice © egonik

…a w Łochowicach jeziora. Po co zdjęcie.

Ponadto były liczne konkursy, w których nie brałem udziału, takie jak: „jazda żółwia”, „turlanie obręczy kijem”, „zwijanie sznurka”.

Wśród uczestników, a było nas sześćdziesięciu, rozlosowano nagrodę w postaci roweru. Nie wygrałem… a na losowanie musieliśmy czekać prawie 3 godziny – to były emocje.

Ogólnie było to dość ciekawe przeżycie. I myślę sobie, że w Krośnie potrzebne są takie inicjatywy. Dodam jeszcze, że nad bezpieczeństwem uczestników czuwał patrol krośnieńskiej Straży Miejskiej.

Bym zapomniał – byli goście z Gubina, Lubska, Słubic, Ciborza i Wrocławia… Pan z Wrocławia ma 82 lata… z wnuczką przyjechał.

Majówka – Bunkry i Łagów Lubuski

Piątek, 1 maja 2009 · dodano: 01.05.2009 | Komentarze 5

Dziś Pierwszy Maja. Kolejny długi weekend – kolejny długi wyjazd. Rekord tego sezonu jak na razie.
Jak to większość „majówkowiczów” wybrałem się na łono natury (zresztą inaczej się nie da – przecież nie będę jeździł w hali…), a dokładniej do Łagowa Lubuskiego. Mniej więcej tak:
Krosno >> Radnica >> Sycowice >> Przetocznica >> Cibórz >> Rokitnica >> Węgrzynice >> Błonie >> Niedźwiedź >> Toporów >> Czyste >> Poźrzadło >> ŁAGÓW >> powrót przez Węgrzynice, dalej Gryżyna >> Bytnica >> Struga >> Krosno.

Do Przetocznicy szło jak po maśle. Później zachciało mi się szukać bunkrów. Bo jak się okazało jest ich trochę i to całkiem blisko. Cały ten obszar to pozostałości po niemieckim urzędowaniu na tym terenie: bunkry, śluzy, zagospodarowane koszary – czyli Cibórz (obecnie całkiem prężny szpital psychiatryczny). Poszukiwania nie poszły na marne.

Oto i bunkier.

Spotkałem przy okazji jakiegoś kolesia i pytam (bo akurat zaglądał do środka): „Jest tam coś ciekawego?? Odp.: Panienki i piwo” (żartowniś…).

I tak tłukłem się po tym lesie, pełno piachu, korzeni i wszystkiego innego bez czego las nie może się obejść. Jednak nie w każdym lesie są takie bajery:

Okopy © egonik

…czyli okopy. Tak mi się przynajmniej wydaje, a sporo tego w tym lesie.

Dalej przez piachy i błota, szlakiem poniższego koloru, pognałem dalej.

Przez las © egonik

Znów jezioro.

Kaliszkowice © egonik

Kaliszkowice II © egonik

Niby nic, zwykłe jezioro, ale nie każde jezioro ma taką czadową tamę. Jak wyczytałem w opracowaniu Sergiusza Jackowskiego „Dzieje nad strumykiem” miejsce to nazywa się „rybakówka Kaliszkowice”.

Tama © egonik

Tama kryje w sobie niespodziankę: LATAJĄCE RYBY!!!

Latające ryby © egonik

Latające ryby II © egonik

Taki to ma dobrze, sobie lata i patrzy na wszystkich z góry.

Samolocik © egonik

Błądzenia ciąg dalszy. Aż mi się droga skończyła… A tak na poważnie to faktycznie myślałem, że będzie tu droga. Jest to kolejna tama – bez przeprawy na drugą stronę. Chyba, że mokrą stopą.

Tama II © egonik

Dzięki zbłądzeniu znalazłem drugi bunkier na szlaku. Niezłe cacko, praktycznie nieuszkodzony. Tutaj też spotkałem tego kolesia – żartownisia co poprzednio. Okazało się, że jest ze Świebodzina i wybrał się na przejażdżkę po bunkrach. A ja do niego, że jadę do Łagowa a on na to, że on nie… W każdym bądź razie (nie wiem czy ma kompetencje) dopatrzył w bunkrze oryginalną farbę na ścianach – i rzeczywiście środeczek też ładny z ewidentnymi brakami wszystkiego co można było sprzedać na złom, czyli metali tam nie uraczysz człowieku…

Bunkier II © egonik

Bunkier II © egonik

Jest i Łagów. A tutaj: jeziora… To miejsce ma swój klimat. Dziś trochę ten wyjątkowy klimat zakłóciły tłumy wszędobylskich turystów. Naprawdę masa ludu przybyła by się „zmajówkować”. Lody, gofry, rowery wodne, kajaki, motocykliści, rowerzyści, piesi… Szał!

Jezioro Trześniowskie © egonik

Molo © egonik

Okolice jeziora Trześniowskiego © egonik

Zamek Joannitów © egonik

Wiadukt kolejowy z 1909 roku (25 m) © egonik

Czas wracać do domu. Więc wracam. Przecież to tylko 50 km… i to z wiatrem… Jeszcze tylko kilka fotek tak w połowie drogi.

Rzepak © egonik

Ładna kompozycja drzewno-drogowo-leśna © egonik

Piekielna Maszyna © egonik

Pozdrower!

Serwis

Środa, 29 kwietnia 2009 · dodano: 29.04.2009 | Komentarze 0

Nie ma o czym pisać za wiele. Po prostu sprawiłem by tylne koło nie chwiało się już więcej... - już nie ma luzu znaczy. I taka tam jazda testowa.

Życzę pogody i szerokości podczas "majówkowych" wypadów rowerowych.

Pozdrower!

Zagranica

Niedziela, 26 kwietnia 2009 · dodano: 26.04.2009 | Komentarze 0

Piękny dzień na przejażdżkę. Ciepło, słonecznie, ogólnie podsumowując, czadowo.
Z założenia miałem pojechać do Gubina, ale postanowiłem zaszaleć i pojechałem do Guben… Za granicę.
Trasa: Krosno >> Brzózka >> Dzikowo >> Gubinek >> Guben >> Gubin >> Jaromirowice >> Wałowice >> Chlebowo >> Połęcko >> Maszewo >> Osiecznica >> Marcinowice >> Krosno.

Zanim dobrze się rozgrzałem, zrobiłem sobie przystanek w standardowym miejscu – nad brzegiem Jeziora Raduszeckiego (od dziś wiem, że tak się właśnie nazywa). Świetne miejsce.

Autochton nadjeziorny – czyli łabędź.

Jezioro Raduszeckie-Łabędź © egonik

Dalej to już tylko walka o życie na trasie Krosno – Gubin. Weekendowe szaleństwo kierowców – masakra jednym słowem. Dwa razy z naprzeciwka wyprzedzano na trzeciego – liczę się jako tego trzeciego. Ehh… co tam rowerzysta? Najwyżej wpadnie do rowu. Tak się zastanawiam jak długo leci rowerzysta jak trzepnie go auto jadące ponad stówkę. Zdążę zadzwonić i poinformować kogo trzeba o fakcie kolizji??
KIEROWCO! ROWERZYSTA TO TEŻ UCZESTNIK RUCHU DROGOWEGO!
(Taki tam apel – a nuż jakiś rowerzysta przeżyje)

Mi się znów udało. Gubinek, czyli przeprawa przez granicę. Tym razem nie w pontonie i nie w nocy… W końcu mamy „szengen”. Nawet dowodu nie zabrałem.

Gubinek © egonik

Super fajne znaki informujące o tym, że już jestem w obcym landzie.

Zagranica © egonik

Wiem już z jaką prędkością mogę jechać więc gnam ścieżką rowerową ile wlezie. Powtarzam: ŚCIEŻKĄ ROWEROWĄ!!U nas ścieżek jak na lekarstwo a tutaj? Tylko przedarłem się przez granicę a mym oczom ukazało się to:

Ścieżka © egonik

Oczywiście nie piszę o tym, że moim oczom ukazał się rolkarz, choć on też. Ścieżka aż do samego Guben, głównie wzdłuż Nysy Łużyckiej – świetna sprawa i przede wszystkim człowiek czuje się bezpiecznie, bo zderzenie z rolkarzem ma raczej korzystniejsze skutki niż zderzenie z autem…

Czas teraz na prawdziwą sztukę. Ścieżka ciągnęła się pod starym, PONIEMIECKIM moście kolejowym. Strzeliłem więc kilka fotek w tematyce „industrial”.

Most © egonik

Most II © egonik

Wchodząc na most przywaliłem głową w coś z elementów mostu, więc mam poczucie poświęcenia się dla sztuki. Na szczęście głowa była w kasku.

Coraz bliżej Guben…

Fajna ścieżka © egonik

Jak już wspominałem, cały czas jechałem wzdłuż Nysy Łużyckiej. Poniżej jakaś tama czy inna konstrukcja kierująca wodę do miasta, dzięki temu mieszkańcy mają strumyk w środku miasta. Co więcej, nawet w nim wędkują – a wody po kostki. Postanowiłem ową konstrukcję nazwać śluzą bo to chyba najlepsze określenie.

Śluza © egonik

Śluza © egonik

Strumyk © egonik

Nie da się ukryć, że jest to dość ciekawe miasto. Przede wszystkim czyste i zadbane, są fontanny i taki, hmmm, sobotni relaks. Jednak wśród tych ciekawostek znalazłem prawdziwą „perełkę”. Stary, PONIEMIECKI, dom. Podejrzewam, że w czasach „nieprzychylnych” Polsce, mieszkał tutaj jakiś SS-man albo inny „herflik”.

Czas wracać, ostatnie spojrzenie na to co nas dzieli, czyli Nysę Ł. i w drogę.

Nysa - Gubin - Guben © egonik

…po drodze Fara.

Fara - Gubin © egonik

…później konie (trochę daleko, ale brak konkretnego zumu rekompensuję wspaniałością kolorystyczną flory i fauny).

Konie © egonik

…i strumyk (niedaleko koni).

Strumyk to czy rzeczka? © egonik

A następnie zagadka: przypłynie czy nie przypłynie?

Prom - Połęcko © egonik

Przypłynął ale znów straciłem ponad pół godziny. Nie będę przez jakiś czas pływał promami bo się nie opyla (chyba, że mnie zmusi sytuacja, np. brak innej alternatywy w pobliżu - takiej jak most, ponton, itd.).

No i ostatni podjazd przede mną, „tzw. góra osiecznicka”.

Góra Osiecznicka © egonik

Pozdrower!

Po pracy

Wtorek, 21 kwietnia 2009 · dodano: 21.04.2009 | Komentarze 0

Chwila kręcenia po pracy.
Oraz między innymi: mały przegląd roweru oraz otarcie go z piachu, kurzu i innych elementów co się do niego przylepiły. Podczas przeglądu stwierdzono luz koła tylnego... Co nic nie oznacza, naprawię kiedyś.
Pojechałem sobie do Bytnicy

Warto zaznaczyć, że nasza jedyna ścieżka rowerowa relacji Krosno - Łochowice przeżywa dość spore oblężenie. Korzystających można podzielić na:
- rowerzystów - do tej grupy zaliczamy: cało rodzinnych, indywidualistów, przypadkowców, tych z cylu "a chodź karniemy się do Łochowic" oraz tych co kręcą z niepohamowaną pasją, czyli takich jak;
- biegaczy - idzie lato, będzie plaża i morze i jeziora więc do tej grupy zaliczamy jako całość wszystkich spod gwiazdy "good looking";
- narciarzy - czyli "nordic walkingowców", co tu komentować? jak byłem dzieckiem też chodziłem z kijami...;
- spacerowiczów - czyli ogólnie rzecz biorąc ludzi którzy nie rozróżniają gdzie ścieżka a gdzie chodnik dla nich (pomimo wielu znaków i różnych kolorów namierzchni).

Podsumowując, ścieżka jest zapchana po pachy. Nie obowiązują żadne zasady. Jeśli już przemieszcza się para z każdego w powyższych to zawsze obok siebie i zawsze środkiem... Ja nie mam czasu, na dzwonienie, przepraszanie i zwalnianie - średnia czeka na podwyższenie. Szanowni ludzie. Przemieszczajcie się, jak na jezdni, prawą stroną ścieżki by ci co najeżdżają z tylu nie musieli kombinować jak przejechać i nie szturchnąć nikogo kierownicą. No i przemieszczamy się "gęsiego" a nie obok siebie. Ścieżka jest za wąska dla nas trzech... To tyle apelu. Czy dotrze, nie sądzę. Moda na ścieżkę jest tak krótka jak pora letnio-słoneczna w Polsce.

No to ahoj:)

By przepłynąć się promem.

Sobota, 18 kwietnia 2009 · dodano: 18.04.2009 | Komentarze 2

Pobudka 8 rano. Wyjazd – godzina 10. Cel: przepłynąć się promem.
Trasa: Krosno Odrz. >> Radnica >> Będów >> Nietkowice >> Bródki >> Brody >> Pomorsko >> Wysokie >> Łężyca >> Zielona Góra >> Leśniów Wielki >> Łagów >> Gronów >> Pław >> Dąbie >> Połupin >> Krosno.

A promów ci u nas dostatek. Mogłem pojechać do Połęcka, mogłem oszczędzić drogi i przepłynąć Odrę w Brodach, ale nie, byle dalej (dalej to 2 km) - przepłynąłem w Pomorsku.

Ale po kolei. Najpierw Jezioro Słodkie. Ciężko zgadnąć skąd ta nazwa. Wody nie próbowałem… Zresztą jezioro wygląda dość normalnie: woda, zarośla, drzewa, wędkarze.

Później. Kawał rzeki przed Brodami. Muszę przyznać, że jest to dość ciekawe miejsce – przynajmniej z perspektywy przejeżdżającego rowerzysty.

Rzeczka © egonik

Rzeczka II © egonik

Rzeczka III © egonik

Do promu coraz bliżej. Jest już Pomorsko i są już znaki…

Pomorsko - Prom © egonik

…więc czym prędzej pognałem „Królewskim szlakiem”.

Królewski szlak © egonik

Fakty były takie: spóźniłem się. Oznacza to mniej więcej tyle, że cała przeprawa to 30 min (czekanie na prom + przeprawa).

Prom - Pomorsko © egonik

Odra i jej poziom © egonik

Nadejszła wiekopomna chwiła. Przypłynął prom. Zapakowałem rower, usiadłem na ławie i czytam…

Prom © egonik

…myślicie, że ktoś wysiadł z auta??

Płynie się.

Prom II © egonik

Odra z lotu promu © egonik

Prom III © egonik

Miło było lecz trzeba wziąć się za kręcenie. Kręcę, cisnę, grzeję, wiatr hula w kasku, a tu „pieszy”… Nieoznakowany, ledwo widoczny i jeszcze przechodzi w niewyznaczonym miejscu. Wygląda na turystę bo cały dobytek na plecach targa.

Pieszy © egonik

Pomogłem kolesiowi i dzięki mnie zaoszczędził jakieś dwie godziny. To po pierwsze, a po drugie, nie ukrywając, uratowałem mu życie. Aut w sumie nie jeździło za wiele – ale wiadomo jak to jest: jak coś ma przejechać ślimaka to go przejedzie… Przecież biedak nie przebiegnie, ani nie odskoczy jakby co.

Pieszy Ii © egonik

Po drodze miejscowość Wysokie. Całkiem przyjemny podjazd.

Podjazd © egonik

Później obwodnica Zielonej Góry i prościutko do domu.